نخل ماداگاسکار به دلیل شباهت به برخی از گونه‌های نخل به این اسم مشهور شده است. این گیاه از خانواده خرزهره به شمار می‌آید و دارای تیغ‌های بلندی است که طول آن تا ۶ سانتی‌متر نیز می‌رسد. گل‌های نخل ماداگاسکار در اوایل بهار به رنگ سفید مشاهده می‌شود. برگ‌های این کاکتوس در فصل خواب یعنی اواخر پاییز و در طول زمستان از پایین زرد شده و ریزش می‌کند. این گیاه بسیار مساعد بیماری‌های قارچی می‌باشد. اگر تمامی شرایط محیطی برای رشد این گیاه مناسب باشد، در طی یک سال در حدود ۳۰ سانتی‌متر به طول آن افزوده می‌شود.
شرایط لازم و مناسب برای نگهداری از گیاه نخل ماداگاسکار:
بومی: جزایر ماداگاسکار واقع در آفریقای شرقی
دما: به طور کلی دمای ۱۵ الی 30 درجه قابل قبول و دمای 20 الی ۲3 درجه سانتی‌گراد، دمای ایده‌آل محسوب می‌شود. توجه داشته باشید که دمای محیط نگهداری به زیر ۱۰ درجه سانتی‌گراد نیاید. زیرا سرمای هوا منجر به پژمردگی، سیاه شدن برگ‌ها، ریزش برگ‌های، پوسیدگی و نرم شدن ساقه‌ها خواهد شد.
آبیاری: بهترین زمان آبیاری هنگامی است که سطح خاک گلدان خشک شده باشد. تقریباً هر ۱۰-۷ روز این گیاه به آبیاری نیاز دارد. در طی زمستان نیز فواصل بین دو آبیاری را بیشتر می‌شود و تنها در حدی خاک آبیاری می‌گردد که از خشکی کامل آن جلوگیری شود.
مه‌پاشی: در طی شش ماه اول سال که فصل رشد گیاه می‌باشد، می‌توانید روزانه 2 بار برگ‌های نخل ماداگاسکار را به منظور افزایش میزان رطوبت غبارپاشی نمایید.
نور: نخل ماداگاسکار به نور غیر مستقیم خورشید، حداقل به مدت ۶ ساعت در روز نیاز دارد.
خاک : بستر کاشت باید از زهکشی بسیار خوب برخوردار باشد و آب اضافی ناشی از آبیاری می‌بایست از بستر آن خارج گردد. مخلوط‌های مناسب کاشت از ترکیب ۶۰ درصد ماسه، ۳۰ درصد پیت ماس و ۱۰ درصد ورمی کمپوست تشکیل شده است.
کوددهی: در طول یک سال، کوددهی را دو مرتبه در اوایل بهار و در اوایل تابستان انجم دهید.
عوارض و درمان:
آفات و بیماری‌ها: به‌طور کلی آفاتی همانند شته، کنه تارعنکبوتی و شپشک آرد آلود می‌توانند این گیاه را مورد حمله قرار دهند. تمامی این آفات به دلیل مصرف شیره گیاهی منجر به ضعیف رشد گیاه و بدشکل شدن برگ‌ها بخصوص برگ‌های جوان، تغییر رنگ آنان و هم‌چنین ریزش برگ‌ها می‌شود. از طرفی گاهی به دلیل ترشحات این آفات سطوح برگ‌ها حالتی چسبناک می‌یابد، که ممکن است به دلیل جمع شدن کپک سیاه رنگی که کپک دوده‌ای نام دارد، ابتدا سطح برگ‌ها سیاه شود و سپس بریزند. برای مبارزه با آفات می‌توان از سموم سیستماتیک استفاده کرد. بیماری قارچی: از جمله مهم‌ترین عواملی که موجب پوسیدگی قسمت‌های مختلف این گیاه می‌شوند، بیماری‌های قارچی است که ابتدا برگ‌های مسن‌تر و سپس همه برگ‌های گیاه را درگیر می‌کند. برگ‌ها زرد و سپس قهوه‌ای می‌شوند. گاهی یک قسمت از برگ تغییر رنگ می‌دهد و قسمت دیگر سبز رنگ باقی می‌ماند. در نهایت با پیشرفت بیماری برگ‌ها، تمامی گیاه می‌میرد و از بین می‌رود. بنابراین با مشاهده هر قسمت پوسیده، باید آن قسمت را از گیاه جدا کرد. متأسفانه زمانی که نواحی نزدیک به سطح خاک می‌پوسند نمی‌توان گیاه را نجات داد و چاره‌ای جز صرف نظر کردن از این گیاه نیست. اما اگر نواحی بالاتر پوسیده هستند می‌توان قسمت‌های آلوده را جدا کرد و از بین برد تا پیشرفت بیماری به تعویق بیافتد. بیماری قارچی لکه برگی نیز منجر به بروز لکه‌هایی بر روی برگ‌های این گیاه می‌شود. بهترین راه حل، استفاده از قارچ‌کش، جمع‌آوری برگ‌های آلوده و جلوگیری از خیس و مرطوب شدن برگ‌های گیاه است.